Maikel Schats koestert de samenwerking met zijn grote liefde FC Barcelona. Foto: Hans van Tilburg

De droomschool heet FC Barcelona

Bert Dijkstra

Maikel Schats begint in Oostzaan een officiële FC Barcelona-voetbalschool, om kinderen (voor een stevig bedrag van pa en ma) vijf dagen lang te laten dromen. De vrijwilligers van Piet van der Kuil leren (voor een miniem bedrag) jongetjes en meisjes uit idealistische overwegingen beter te voetballen. En rond die talentenvijvertjes loeren de haaien: geldbeluste spelersmakelaars. Reportage over idealen en verdreven onschuld.

De herinnering is blijven hangen. Richard Witschge belde, z’n makker van vroeger met wie hij samen voetbalde bij SDW en Ajax. ’Ik ga naar Barcelona’, zei de middenvelder. ’Prettige vakantie’, antwoordde Maikel Schats. Hij had ’t niet helemaal goed begrepen. Witschge ging naar Spanje om te voetballen bij de mooiste club op aarde.

Nu, vele jaren later in het kantoor van Schats’ bedrijf My Goal op een industrieterrein te Purmerend: ,,Nee, ik voelde geen jaloezie, ook al ben ik m’n leven lang al verliefd op FC Barcelona. Dacht alleen: als voetballer ben ik niet goed genoeg voor die club, maar ooit ga ik daar iets doen. Dat is nu dus gelukt.”

Tikkie-takkie-concept

Hij toont een contract, waarvan de inkt nog nat is. Schats heeft toestemming om als eerste Europeaan buiten Spanje met een officiële FC Barcelona-voetbalschool te beginnen. In Oostzaan, op de kunstgrasvelden van OFC, of all places. Alles moet er komende zomer twee keer vijf trainingsdagen lang de geest van Barca uitademen. De club levert vier van z’n jeugdtrainers, er wordt in Barcelona-pakken getraind volgens het vermaarde tikkie-takkie-concept, de kinderen mogen de kleding houden, krijgen een Barca-rugzak en certificaat.

Dat zal de ouders een aardige duit kosten, want alleen al voor een rondje door stadion Camp Nou moet je 26 euro neertellen. Als één bedrijf weet hoe je populariteit te gelde kunt maken, dan is het wel FC Barcelona.

Schats: ,,We vragen 379 euro per clinic. Dat is een tientje meer dan de Ajax-voetbalschool rekent, maar dan maak je wel vijf dagen lang deel uit van de club van je dromen. En ik zeg je eerlijk: ook voor mij is het een droom die uitkomt. Ik ben drie jaar bezig geweest om het contract rond te krijgen, want Barcelona legt de lat onvoorstelbaar hoog. Ook in Nederland gebruiken voetbalscholen illegaal de naam van de club. Die worden keihard aangepakt.”

Straatschoffie

Dat het straatschoffie van weleer, type handige donder, organisatorisch behoorlijk aan de weg timmert in de voetbalwereld, wekt geen verbazing. Wim Bohnenn, onder anderen opperstalmeester tijdens huldigingen van Ajax, herinnert zich Maikel Schats als kereltje van elf.

,,Hij was spelertje van de Solebaybuurt tijdens het straatvoetbaltoernooi dat wij op de Dam organiseerden. Bloedfanatiek en een onverbeterlijke regelaar. Maikel ritselde zijn hele team bij elkaar en ik sluit niet uit dat hij daarvoor ook wel eens in andere buurten ging scouten. Ik heb daar geen bewijzen van, maar kreeg stellig de indruk dat het knaapje letterlijk heel ver ging om zo’n sterk mogelijk team bij elkaar te krijgen. Een straatschoffie met het koppie van een winnaar.”

Schats: ,,Ik zag hoe Wim Bohnenn op de Dam de boel regelde en dacht: ooit wil ik op deze unieke plek zelf iets dergelijks organiseren. Heb ik voor elkaar gekregen. In 2006 veranderde de Dam voor het eerst in een grote zandbak, voor ons beachsoccer-toernooi. Ach, zie het maar als compensatiegedrag. Ik ben klein. Wilde een grote voetballer worden, maar kreeg last van m’n hart. Dan zoek je vanzelf andere wegen om je waar te maken.”

Hij speelde in de jeugd van Telstar toen hij werd geplaagd door hartkloppingen. Bleek het WPW-syndroom, waaraan wielrenner Bert Oosterbosch is overleden. Dus werd de voetballer organisator. Hem werd gevraagd om een plan te schrijven voor nog op te zetten ‘camps and clinics’ van Ajax en hij stelde voor: de trainingen laten geven door zoveel mogelijk bekende namen, want daarmee maak je het verschil.

Klassiek Ajax

Schats: ,,Ik ken de club. Speel in de veteranen, was jeugdcoach, trainde de zaterdagamateurs, liep stage bij B1. Op de begrafenis van Gerrie Kleton zeiden jongens tegen elkaar: triest eigenlijk dat we alleen bij elkaar komen voor zo’n droevige gelegenheid. Dus werd Klassiek Ajax opgericht, waarin ik speel met jongens als Sjaak Swart, de broertjes Witschge, de Boertjes, Dennis Bergkamp en Ali B. Ik heb dus van dichtbij gezien wat populaire jongens betekenen voor kinderen, maar Ajax wilde er niet aan. Later kreeg ik Henri van der Aart (destijds commercieel directeur, red.) aan de telefoon. Na drie kwartier had ik hem overtuigd, maar toen meldde hij me doodleuk dat het baantje al was vergeven. Stelletje amateurs. Ik dacht: wat zit je nou toch te prutsen met Ajax, je moet voor de echte top gaan: FC Barcelona.”

Stedentripje

Z’n opa was Spaans, z’n oom Jordi Rebillo Alfonso speelde in het tweede van Barca. Als z’n grootouders in Amsterdam naar de kapper gingen, kwamen ze langs een reisbureau. Gingen ze vaak een stedentripje boeken, naar opa’s geboorteland.

,,Ik wist: dat haren knippen draait voor m’n broertje en mij uit op leuke cadeaus, want als ze bij familie in Barcelona waren, namen ze altijd het nieuwste shirt van de club voor ons mee. Uit eigen ervaring weet ik dus hoe een jongenshart sneller kan gaan kloppen van alles wat met Camp Nou heeft te maken.”

De harten van louche voetbalmakelaars gaan sneller kloppen van jonge talentjes, waar ze rijk van kunnen worden.

Schats: ,,Onze school is bedoeld om kinderen vijf dagen van hun leven het echte Barcelona-gevoel te geven. We zijn extra voorzichtig, want de club is vrij recent zelf veroordeeld voor het contracteren van te jonge spelers. Je hebt gelijk: alle voetbalscholen staan onder druk vanwege het loerende gevaar van ronselaars en kinderhandel. Ik ken m’n pappenheimers, ben op m’n hoede. Vraag me überhaupt af wat het nut is van een spelersmakelaar. Je hebt als ouders alleen goed juridisch en financieel advies nodig, verder niks.”

Geloven in jezelf en je niet gek laten maken, daar draait het volgens hem om. Merkte hij zelf ook, als eigenaar van een beachvoetbalbond. Twaalf jaar lang was hij met Holland Beach Soccer concurrent van KNVB Beach Soccer. Totdat de voetbalbond er de brui aan gaf.

Inmiddels wordt hij met Beach Soccer Bond Nederland gedoogd door de KNVB en erkend door de FIFA, maar lang werd hij tegengewerkt. Wilde hij, met toestemming van de club, een team van Ajax een toernooi laten spelen in Brazilië, gingen KNVB en FIFA dwars liggen.

,,Het was geen officieel team van Ajax of zoiets. Pure pesterij. Ging nergens over.” Hij stuurde de voetballers toch naar Zuid-Amerika. In Ajax-kledij. En foto’s van de heren in actie plaatste hij op z’n site, zodat de bobo’s in Zeist en Zürich konden meegenieten. Zo gaan die dingen, in het leven van Maikel Schats.